Andalusian horse

Προέλευση
Ισπανία :Ανδαλουσία , επαρχίες του Κάδιθ,Σεβίλλη και Μεδίνα Σιφόνια,Κόρδοβα
Ιπποφορβείο : Χερέθ ντε λα Φρόντερα.

Ύψος:
1.52-1.54 μ.
Χρώμα :
Το κυρίως χρώμα των Ανδαλουσιανών είναι το γκρίζο, οφνό , μια πυρρόξανθη καφέ απόχρωση , μερικά ξανθά και ερυθρόφαια.

Χαράκτηρας:
Ο Ανδαλουσιανός είναι ευγενικός και πειθήνιος,περήφανος,έξυπνος και ζωηρός. Χαίρεται να δουλεύει και εκπαιδεύεται εύκολα.
Υπάκουο και στοργικό με τους ανθρώπους .Στην Ισπανία συχνά τα ιππεύουν μικρά παιδιά , αλλά έχουν όλη την ζωντάνια και την παρουσία που απαιτεί ο έμπειρος ιππέας από ένα άλογο επιδείξεων ή παρελάσεων.

Εμφάνιση
Οι Ανδαλουσιανοί είναι κομψοί και όμορφοι.Το μακρύ κεφάλι καταλήγει συχνά σε μια στρογγυλεμένη μουσούδα και τα μάτια είναι μεγάλα και εκφραστικά.
Άλλα χαρακτηριστικά είναι η πλούσια χαίτη τους ,τα μικρά αφτιά και η μυώδεις ώμοι.
Οι ώμοι είναι χαμηλοί και στρογγυλεμένοι , όπως και η ράχη. Η ουρά είναι τοποθετημένη χαμηλά. Χαίτη πλούσια ,συχνά κυματιστή .Το τρίχωμα της χαίτης και της ουράς είναι μεταξένιο.
Τα άκρα έχουν μέσο ύψος , είναι κομψά αλλά και δυνατά. Ράχη ,συμπαγής ισορροπημένη,στιβαρή, ίσια. Λαιμός δυνατός ,ψηλός τράχηλος ,αριστοκρατικό παρουσιαστικό.Στήθος ,πλατύ και βαθύ .


Χρήση
Ο Ανδαλουσιανός είναι ελαφρύ άλογο ιππασίας και υπέροχο άλογο ιππικής δεξιοτεχνίας, ενώ είναι εξαίρετοι ίπποι υπερπήδησης εμποδίων.

Κίνηση
Αυτά τα άλογα έχουν υψηλή κίνηση με μικρό , αλλά ομοιόμορφο βηματισμό και χαρακτηριστική υψηλή κίνηση του γονάτου.

Ιδιαίτερες επισημάνσεις
Το σύγχρονο Ανδαλουσιανό είναι από τις καθαρότερες και παλαιότερες ράτσες του κόσμου.
Αδέλφια του είναι το Λουσιτάνο, το Καρθουσιανό , το Αλτέρ Ρεάλ,το Καστίλης ,το Εστρεμένιο,και το Θαπατέρο τα οποία εκπροσωπούν τον τύπο του αλόγου που απεικονίζεται στις Ιβηρικές προϊστορικές σπηλεογραφίες .

Υπάρχει η εσφαλμένοι αντίληψη ότι οι Ανδαλουσιανοί προέρχονται από την αραβική γραμμή αίματος .
Η Ισπανία είναι ίσως η μόνοι χώρα στην οποία κατάφεραν να επιβιώσουν αυτά τα άλογα κατά τη διάρκεια της τελευτάς Εποχής των Παγετώνων. Το πόνι Σορράια, θεωρείται ο αρχέγονος πρόγονος των Ανδαλουσιανών αλόγων Η εξωτερική εμφάνιση των πόνι Σοράια είναι παρόμοια με αυτή των αλόγων Ταρπάν .

Τα πρώτα πόνι που έζησαν στην Ιβηρική Χερσόνησο , διασταυρώθηκαν πριν από αιώνες με τα άλογα που έφεραν οι Βάνδαλοι από τον Βορρά. Το πρώτο όνομα της επαρχίας στην οποία δημιουργήθηκαν αυτά τα άλογα ήταν ΄΄Βανδαλουσία΄΄, όνομα το οποίο , με την πάροδο των χρόνων έγινε ΄΄Ανδαλουσία ΄΄.
Τα άλογα αυτά αργότερα διασταυρώθηκαν με τα Βερβερίνικα άλογα που έφεραν οι Μαυριτανοί κατα την περίοδο της κυριαρχίας τους στη Νότια Ισπανία.

Από τον 15ο αιώνα , η ράτσα εκτρέφεται με προσοχή από τους Καρθουσιανούς μοναχούς και τα ελαφριά άλογα που παράγωνται είναι γνωστά ως ΄΄Καρθουσιανά Ανδαλουσιανά ΄΄.
Το ένα είδος περιλαμβάνει πιο εύρωστα άλογα , με πιο σιγηλά άκρα απ?ότι τα περισσότερα άλογα ιππασίας ,ενώ το άλλο περιλαμβάνει άλογα ελαφρύτερου τύπου.
Ως πολεμικό άλογο , είχε τη διάπλαση κα τις ικανότητες που απαιτούνται για την εκτέλεση ελιγμών την ώρα της μάχης .

Read more...

Andalusian

Το άλογο Andalusian χαίρει υψηλής εκτίμησης από τον Μεσαίωνα! Τα Ισπανικά άλογα εκτιμώνται ιδιαίτερα για τη ποιότητα και την εξωτερική τους εμφάνιση από πολύ παλιά. Τον έβδομο αιώνα όταν οι κατακτητές εισέβαλαν στην Ισπανία, έφεραν μαζί τους τα άλογα Barb.

Αυτά τα Ασιατικά άλογα διασταυρώθηκαν με γηγενή Ισπανικά και έτσι δημιουργήθηκε η περίφημη ράτσα. Στην Σεβίλλη και ιδιαίτερα στην Herezdelafrontera οι εκτροφείς ήταν κυρίως μοναχοί του Τάγματος Bruno. Με βήμα αργό και σταθερό τα άλογα αυτά που ιππεύτηκαν από όλους τους μεγάλους κατακτητές, κατάφεραν και επιβλήθηκαν σε όλη την Ευρώπη.

Αργότερα λόγω των πλεονεκτημάτων που είχε η εκγύμνασή τους εισχώρησαν στους κόλπους του θεάματος, της ταυρομαχίας αλλά και μέχρι την καρδιά της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας στη Βιέννη, εκεί όπου δημιουργήθηκε ειδική σχολή για αυτά.Ο ιστορικός Χ.Μ. ΚΑΜΠΑΛΕΡΟ ΜΠΟΝΑΛΤ, αναφέρει "Πολλοί ευγενείς πήγαιναν στην Σεβίλλη μαγεμένοι από το άλογο του Χέρεζ!.

Λένε ότι ένας απεσταλμένος του βασιλιά της Πρωσίας, αγόρασε ένα άλογο από τους μοναχούς 50 χιλιάδες Ρεάλ, τα οποία για εκείνη την εποχή ήταν μία περιουσία, (μπορούσες να αγοράσεις ολόκληρες εκτάσεις γης για παράδειγμα). Αυτή η περίπτωση δείχνει την σπουδαιότητα των αλόγων Χέρεζ!Τα άλογα αυτά χρησιμοποιήθηκαν για μεταφορά φορτίων και εργασίες έγιναν όμως και μέσο ψυχαγωγίας αλλά και χαρακτηριστικό γνώρισμα των ευγενών.

Η σχολή ιππασίας είναι σχετικά πρόσφατο φαινόμενο για την Ισπανία όπου τα άλογα χρησιμοποιούνταν κυρίως για κονταροχτυπήματα και ταυρομαχίες! Το 1987 ο Βασιλιάς Χουάν Κάρλος απένειμε το τίτλο της Βασιλικής σχολής στην σχολή ιππασίας Χερέζ στη οποία είναι επίτιμος πρόεδρος. Η σχολή αυτή διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά της Ισπανικής παράδοσης.

Ο υπεύθυνος της σχολής Χερέζ αναφέρει, "Η σχολή ασχολείται με την εκπαίδευση των αλόγων αλλά και των ιππέων. Ακόμη υπάρχουν μαθήματα για πεταλωτές, κτηνιάτρους, σελοποιούς και εκτροφείς. Πρωταρχικός στόχος μας είναι η εκτροφή αλόγων τα οποία έρχονται στις εγκαταστάσεις μας όταν είναι πουλάρια ακόμη. Αφού τα εκπαιδεύσουμε, βλέπουμε τα χαρακτηριστικά τους δηλαδή τη δύναμη και την ιδιοσυγκρασία τους. Κάποια από αυτά ενδεχομένως τα επιλέγουμε σαν επιβήτορες."

Αυτά τα άλογα έχουν δυνατό ταμπεραμέντο αλλά είναι υπάκουα γι' αυτό και το Ανδαλουσιανό άλογο έχει το προβάδισμα έναντι σε άλλες ράτσες συμπεριλαμβανομένου και του Αραβικού αλόγου ο οποίος είναι πρόγονός του. Η τιμή ενός πουλαριού μπορεί να ξεπεράσει και τα εκατό χιλιάδες φράγκα. Κάθε χρόνο τον μήνα Ιούλιο η σχολή του Χέρεζ συγκεντρώνει τα αντιπροσωπευτικά άλογα της ράτσας αναφορικά με τα χαρακτηριστικά τους.

Η εκπαίδευση ενός αλόγου διαρκεί 6-7 χρόνια πριν το άλογο καταφέρει να πραγματοποιήσει ένα κλασικό γύρο στη αρένα, δίχως να υπολογίσουμε την δουλειά που χρειάζεται για πιρουέτες και άλλες εξειδικευμένες ασκήσεις. Στα εξωτερικά χαρακτηριστικά του Ανδαλλουσιανού αλόγου περιλαμβάνονται τα ολοστρόγγυλα καπούλια, το μπαρόκ στυλ του και ο αρκετά κυρτός και τοξοειδής λαιμός του, ο οποίος είναι καλυμμένος με μακριά κυματιστή χαίτη. Η ουρά του είναι πυκνή και φουντωτή. Είναι το πιο αριστοκρατικό άλογο και αυτό που εκπαιδεύεται ευκολότερα. Αυτά τα άλογα ήταν τα αγαπημένα των Ευρωπαίων ευγενών!

Το Andalusian επηρέασε επίσης τη ράτσα Lipizzaner γύρω στο 1500. Συχνά τα χρησιμοποιούσαν στον έφιππο στρατό. Λόγω αυτού ο πληθυσμός τους άρχισε να μειώνεται, αλλά σήμερα η φυσική ομορφιά του Andalusian σε συνάρτηση με την φανταχτερή κορμοστασιά, το φέρνουν στις πρώτες θέσεις των πιο ποθητών αλόγων για ιππασία!

το κείμενο δημιουργήθηκε από Eldani (Horse.gr) 12/12/2006

Read more...

Ανδαλουσία

H Ανδαλουσία, (ισπ. Andalucía) είναι μια από τις 17 αυτόνομες περιφέρειες της Ισπανίας. Πρόκειται για τη δεύτερη σε μέγεθος και πρώτη σε πληθυσμό. Πρωτεύουσά της είναι η Σεβίλλη. Κατοικείται σχεδόν από 8 εκατομμύρια κατοίκους, αντιπροσωπεύοντας το 18% του πληθυσμού της Ισπανίας και κατέχει έκταση 87.268 τ.χ. (17% του ισπανικού εδάφους).

Η Ανδαλουσία προς βορρά συνορεύει με τις Περιφέρειες Εξτρεμαδούρας, Καστίλλη-Λα Μάντσα, και Μούρθια. Προς νότον βρέχεται από τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό. Επίσης προς δυσμάς συνορεύει με την Πορτογαλία και νοτίως με το Γιβραλτάρ.

1 Όνομα
2 Υπαγόμενες Επαρχίες
3 Ιστορία
4 Νεότεροι Χρόνοι

Όνομα
Το όνομά της το οφείλει στους Άραβες, οι οποίοι έτσι αποκαλούσαν αρχικά ολόκληρη την Ισπανία και όταν με τη χριστιανική αντεπίθεση περιορίστηκαν στο νότιο τμήμα της, με κέντρο το Βασίλειο της Γρανάδας, το όνομα περιορίστηκε μόνο σ' αυτό το τμήμα. Κατά το Μεσαίωνα, τα δυο μεγάλα αστικά κέντρα των Αράβων, η Κόρδοβα και η Γρανάδα ήταν κέντρα πολιτισμού με ακτινοβολία σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο.

Υπαγόμενες Επαρχίες
Η Ανδαλουσία περιλαμβάνει τις ακόλουθες οκτώ επαρχίες.
Αλμερία, πρωτεύουσα: Αλμερία
Γρανάδα, πρωτεύουσα: Γρανάδα
Κάδιξ, πρωτεύουσα: Κάδιξ
Κόρδοβα, πρωτεύουσα: Κόρδοβα
Μάλαγα, πρωτεύουσα: Μάλαγα
Ουέλβα, πρωτεύουσα: Ουέλβα
Σεβίλλη, πρωτεύουσα: Σεβίλλη
Χαέν, πρωτεύουσα: Χαέν

Ιστορία

Νεότεροι Χρόνοι
Μετά την κατάκτηση των Καστιλλιάνων χριστιανών,

η επικράτεια της σημερινής Ανδαλουσίας περιελάμβανε τέσσερα

βασίλεια: της Σεβίλλης, Κόρδοβας, Χαέν και Γρανάδας.

Ο όρος Ανδαλουσία πάντως χρησιμοποιόταν μόνο για τα βασίλεια της Χαέν, Κόρδοβας και Σεβίλλης.
Ένα σημαντικό γεγονός αυτής της εποχής αποτελεί ο Πόλεμος των Αλπουχάρας που έλαβε μέρος το 1570-72. Η συντριπτική πλειοψηφία των Μορίσκων διώχθηκε από τη χώρα που ζούσε επί γενεών. Στην αρχή τους τοποθετήσανε στην ενδοχώρα, στην Καστίλλη, για να τους διώξουν τελείως από την Ιβηρική χερσόνησο το 1609. Πολλοί από αυτούς τους πρόσφυγες πήγαν να ζήσουν σε πόλεις της Βόρειας Αφρικής, όπως η Φας και η Τιτουάν, όπου συνεχίζουν να μένουν μέχρι σήμερα.

Μετά τον Πόλεμο των Αλπουχάρας αρχίζουν να έρχονται

έποικοι στην τότε άδεια Ανδαλουσία. Η πολιτική του εποικισμού

της Ανδαλουσίας αρχίζει να κρίνεται από τους ιστορικούς των

ημερών μας.

Μέχρι τον 18ο αιώνα η Ανδαλουσία είχε λιγότερο

πληθυσμό

από ότι είχε πριν τον πόλεμο και το διωγμό των Μορίσκων.

Παρολαυτά οι έποικοι υπήρξαν

αρκετές χιλιάδες.

Προέρχονταν από την Καστίλλη, την Αραγονία,

άλλες ευρωπαϊκές χώρες και

έφεραν μαζί τους τα ήθη και έθιμά τους.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Read more...

History of the "Andalusian horse" *EN

The Andalusian horse is an object of admiration and a source of inspiration for lovers of equines all over the world. Its unique qualities of physical beauty and grace, coupled with its extraordinary courage and nobility, single it out from other horses. Its natural athleticism and cat like agility, combined with its extreme sensitivity and heightened intelligence, make it receptive to all forms of handling and training and therefore an obedient and willing servant to man, as well as a companion and friend. It is not by chance or historical accident that this horse was chosen as the mount of kings, emperors, and great figures of history, for who would not want to be seen mounted on so fine horse whose very being radiates beauty and intelligence.
The Andalusian dates back to the Bronze and Iron Ages on the Iberian Peninsula. Cave paintings have been discovered dating as early as 20,0000 BC that depict horses with distinguishing characteristics that are still found in the Spanish horse today.
In approximately 400 BC. Greek philosopher and calvary officer, Xenophon wrote of the Iberian horse; "On horses such as these even gods and heroes will appear and men who know how to work well with them will look magnificent."
After the Moorish occupation of Spain, which began in 710 AD, Spain progressed through the Middle ages where the Spanish horse was famed through Europe as a superior war horse and was greatly prized. Historical documentation relates that William the Conqueror rode an Andalusian Stallion onto the battlefield of Hastings after the Normand conquest. Napoleon and Wellington based their armies on Iberian horses. Queen Isobel sent Iberian horses with Columbus to the new World and later to the West Indies to establish breeding farms which later were used in the Spanish conquest of South and Central America and Mexico populating them with the Spanish Horse.
The warring armies spread the Andalusian breed throughout Europe. With the Renaissance came a rebirth of appreciation of all forms of beauty and art. Soon the qualities that had distinguished the breed in battle made this breed further sought after by the equestrian riding academies that were being formed in all the royal courts of Europe. The movements that were encouraged in the early riding academies were quite naturally based on those that had been required of in the battlefield; movements that demand strength, agility, and collection for which the Iberian horse is uniquely suited. A horse in piaffe is in a state of balanced readiness; the pirouette is a vital invasionary tactic. The capriole, courbette, and the levade are all movements cultivated from natural movement of the Spanish horse for use war. Training to the point where these movements can be preformed calmly on command in a balanced and collected manner is the highest level of equestrian artistry. There does not exist a horse more naturally adapted for this purpose than the Andalusian. During the Baroque Era, the Iberian horse achieved the peak of its greatness throughout
Europe, its magnificent qualities being recognized and constantly sought after. In 1667 the Duke of Newcastle wrote about the Spanish horse: "If well chosen it is the noblest horse in the world, the most beautiful that can be. He is of great spirit and of great courage and docile; hath the proudest trot and the best action in his trot, the loftiest gallop and is the lovingest and gentlest horse."
In Austria, the Imperial Riding School came into being in 1850. The Imperial Stud in Lipizza used a foundation stock of mares and stallions imported from Spain to create the Lipizzaners. Over time, Spanish blood has been reintroduced into Lipizzaners to maintain their original qualities.
Perhaps one of the most impressive facts regarding this extraordinary breed is that the qualities so much admired in him today remain virtually unchanged from those of the Iberian horse of centuries ago. Throughout history, this remarkable horse has been virtually unchanged and has remained magnificent in the image of his ancestors while leaving his footprints along the path of history with mankind.
Because of his unusual genetic strength, it has been the Andalusian that has been used to create new breeds and improve existing breeds. The warmbloods of Germany, Holland, and Denmark, the Kladruber of Austria, the Cleveland Bay, the Connemara, and the Thoroughbred all carry Spanish blood. The original native breeds of the Americas were founded on Spanish bloodlines. The Quarter horse, the Appaloosa, the Morgan, the Paso Fino, the Criollo, the Peruvian Paso, the Seminole, the Azteca and many other find their roots in the Iberian horses. There has been no other single breed that has had greater influence than the Iberian on the horses existing today.
Owners of an Andalusian will know that they are in possession of both a legend and a dream. The Andalusian carries with him a mystique and projects a sense of history and art. Through his history his sensitivity, he heightens our own senses; he brings a brighter light into our world. We know he is a gifted being, both magician and artiste, a unicorn, and a dancer, a valiant spirit. His temperament is extraordinary, his resilience unsurpassed. As Ronald Duncan wrote: "He serves without servility; he has fought without enmity. There is nothing so powerful, nothing, nothing less violent. There is nothing so quick, nothing so patient. All our history is his industry; we are his heirs, He is our inheritance."

Read more...